اندازه این ارگانیسمها از باکتریها و گیاهان میکروسکوپیک گرفته تا جانوران بزرگتر مثلماهیهای ژلهای ، در حالت کلی پلانکتونها محدود میباشند. یعنی اینکه توانایی شنا کردن ندارند و بوسیله موجها و یا جریانات آب انتقال پیدا میکنند. پلانکتونها به عنوان اولین حلقه زنجیره غذایی مناطق غنی از ماهیان مهم از نظر اقتصادی میباشند و بقای این مناطق را تضمین میکنند. .
فواید پلانکتونها
پلانکتونها اغلب به عنوان شاخص سلامت آبی و محیطی استفاده میشوند، چرا که دارای حساسیت بالایی نسبت به تغییرات محیط میباشند و طول عمر کوتاهی دارند. مثلا فیتوپلانکتونها ، شاخص شرایط غذایی یک محیط میباشند به خاطر گرایش زیاد آنها به تکثیر سریع در شرایط مساعد. زئوپلانکتونها شاخص سلامتی مناطق غنی از ماهی هستند چرا که زئوپلانکتونها ، منبع غذایی ارگانیسمهایی مثل ماهیهای کوچک در سطوح غنی و مساعد آب میباشند. اخیرا ، تحقیقات سعی دارد که مشخص کند پلانکتونها در شرایط محیطی مختلف چگونه واکنش نشان میدهند.فیتوپلانکتونها
مثل گیاهان خشکی ، فیتوپلانکتونها کربن را از طریق فتوسنتز تثبیت میکنند و آن را برای سطوح غنی بالاتر قابل دسترسی میکنند. فاکتورهای محیطی اصلی که بر روی رشد فیتوپلانکتونها تاثیر میگذارند عبارتند از: دما، نور و غذا. رشد فیتوپلانکتونها معمولا با مناطق نوری محدود میشود و یا عمقی از آب که نور خورشید بتواند نفوذ کند. محدودیت دیگر برای رشد اینها ، غذا است مثلا نیتروژن و فسفر. فیتوپلانکتونها میتوانند رشد سریع جمعیت را تحمل کنند که تقریبا هر بهار اتفاق میافتد و همزمان با این ، تودههای جلبکی در حضور مواد غذایی و افزایش دما افزایش مییابد.در حالی که زیاد بودن فیتوپلانکتونها به رشد ارگانیسمهای دیگر در آن منطقه کمک میکند. اما مقدار خیلی زیاد فیتوپلانکتونها هم ، میتواند به سلامت کل یک منطقه زیستی ضرر بزند. چرا که افزایش جلبک ، باعث مردن بیشتر فیتوپلانکتونها شده و آنها به زیر آب جایی که آنها مصرف میشوند، میروند و این فرایند مقدار اکسیژن حل شده در آبهای زیرین را کاهش میدهد که برای بقای ارگانیسمهای دیگر مثل ماهیها و خرچنگها لازم است.
زئوپلانکتونها
زئوپلانکتونها ، جانوران پلانکتونی هستند که از نظر اندازه از روتیفرهای میکروسکوپیک گرفته تا ماهیان ماکروسکوپیک میباشند. گسترش اینها در مناطق مساعد ، بوسیله مقدار شوری محیط ، دما و غذای قابل دسترسی کنترل میشود. کوچکترین زئوپلانکتونها ، به عنوان تداوم دهنده چزخه غذایی در آب مشخص میشوند، و اغلب به عنوان صیادی از مواد غذایی یک محیط قرار گرفته میشوند.زئوپلانکتونهای بزرگتر ، برای گونههای ماهیها و نیز مراحل لاروی همه ماهیها ، غذای مهمی محسوب میشوند. آنها همچنین از طریق تولید کنندگان اولیه زنجیره غذایی (فیتوپلانکتونها) ، با ارگانیسمهای سطوح بالاتر آب ، در ارتباط میباشند. جمعیت زئوپلانکتونها از مصرف کنندگان اولیهای که فیتوپلانکتونها را میخورند و نیز ، مصرف کنندگان ثانویه که از زئوپلانکتونها تغذیه میکنند تشکیل شده است.